‘Zolang er maar één christen over is in Gaza, blijf ik hier om die te bemoedigen. Of we nu leven of sterven: ons lot ligt in Christus’ handen. Hij geeft ons kracht.’ Dit zegt aartsbisschop Alexios van de Grieks-orthodoxe kerk in Gaza-Stad, één van de oudste kerken ter wereld. Deze bijzondere aartsbisschop doet een dringend beroep op steun van christenen.
‘Sinds 1967 woon ik in het Heilige Land en ik heb aardig wat oorlogen meegemaakt tussen Israël, Egypte, Syrië, Palestina, Irak, de eerste en tweede intifada. Vanaf 2001 woon ik in Gaza, maar wat ik nu zie is echt ongelofelijk. Het is een volledige catastrofe wat er gebeurt met vrouwen, kinderen en ouderen. De helft van alle gebouwen is verwoest. Sinds oktober 2023 zitten we zonder stromend water en elektriciteit. Hoe moeten we overleven? We drinken water uit bronnen. Daar moeten mensen zich ook mee wassen. We gebruiken generatoren, die 2 tot 3 uur elektriciteit geven. We moeten drinken, wassen en koken. Omdat er geen gas is gebruiken we kleine houtoventjes. Mensen hakken hout van deuren, raamkozijnen, tafels en stoelen, alles om maar te kunnen koken en zichzelf te verwarmen.
Dekens, kleding, matrassen, medicijnen
Er zijn ook aanvallen geweest op onze kerk, waarbij ook mensen zijn omgekomen. Waarom doodt Israël onschuldige mensen, kinderen, baby’s, oude en zieke mensen, die bescherming zoeken in de kerk? Via kerken en organisaties komt wat hulp binnen, zoals meel voor brood. Mensen die hier wonen krijgen 2 of 3 pitabroden per dag en om de dag een warme maaltijd. De andere dag eten ze koud uit blik. We geven bonen, mais, champignons en tonijn. Wat we maar kunnen vinden. Er is geen suiker en zout. Alles is erg duur. Aubergines, tomaten, aardappelen, uien zijn onbetaalbaar geworden. We hebben dekens en kleding nodig. De matrassen moeten dringend vervangen. We hebben melk nodig voor de zieken. We verzamelen medicijnen voor mensen die we hier in het klooster bij de kerk opvangen. Dat zijn nu 300 mensen, zowel christenen als moslims. We geven hen zoveel als we kunnen. Ze doen mee met onze dagelijkse gebedsdiensten en het Heilig Avondmaal. Dat bemoedigt hen. Ik wil mensen hoop bieden. Op straat is veel boosheid. We hebben liefde en vergeving nodig. We zijn volgers van Jezus, dus we moeten iedereen onvoorwaardelijk liefhebben.
Bewakers van de heilige plaatsen
Vóór deze oorlog hadden we 1500 gemeenteleden. In een jaar tijd zijn honderd mensen overleden. Tweehonderd mensen zijn vertrokken naar Australië, Egypte, Europa, Canada of Amerika. Anderen wachten nog om weg te kunnen, maar het is niet goed om te vertrekken. Ze laten alles achter. Waarvoor? Om vluchteling te worden? Wat staat mensen van 70 of 80 jaar te wachten? Wat kunnen zij ergens anders nog opbouwen? Ik heb zelf een Jordaans paspoort, maar ik hoor in dit Heilige Land. Wij zijn de bewakers van de heilige plaatsen. Dit is ons land. Als wij weggaan pakken de kolonisten alles van ons af. En ik heb het niet alleen over de gebouwen, maar ook over de heilige gemeenschap van Jezus Christus. Veel mensen willen hun familie, hun huizen en eigendommen niet verlaten. Buiten Palestina zijn we buitenlanders en worden we behandeld als slaven. Niet iedereen die is vertrokken, is blij. Sommigen willen terugkeren.
Bidden om een oplossing
De oplossing voor dit hele conflict ligt niet bij ons. De grote machthebbers moeten ooit stoppen en vrede sluiten. Wij kunnen alleen tot God bidden om dit tot stand te brengen. Dat doen we iedere dag. Het gaat allemaal om geld en macht. Mensen die daarin geloven, geloven niet in God. Als ze geen vrede willen, zal het een catastrofe worden voor ons allemaal. Bid samen met ons dat deze oorlog stopt en dat we geestelijk overeind blijven en hier kunnen blijven leven.
Veel mensen zijn voor de zoveelste keer alles kwijtgeraakt. Wij Gazanen hebben niet alleen geld en spullen nodig, maar vooral het gevoel dat de wereld ons ziet, dat we geliefd zijn en niet in steek gelaten. Wij willen hier blijven. We zijn één familie in Jezus Christus.’
Dit artikel verscheen eerder op de site van Kerk in Actie: “Laat ons, Palestijnse christenen, niet in de steek” | Kerk in Actie
